LIKOVNOM stvaraocu koji je bezmalo šest decenija prisutan na domaćoj, ali i inostranoj sceni, Miroljubu Filipoviću Filimiru, u Centru za kulturu Kovin biće priređena velika retrospektiva.
Foto promo
Izložba koja će trajati do 10. maja, svečano će biti otvorena u sredu 23. aprila u 19 časova.
– Filimirovo slikarstvo je semantičko-lirsko apstraktno, i motive sazdava od simboličkih znakova / šifri vlastitih misli i osećanja koja se konkretizuju u fantazijama, snovima, zvucima. Otud su uvidi sna, saznajna moć uobrazilje i njihovo muzično pulsiranje maksime ovog likovnog opusa- ističe u katalogu koji prati postavku, Branislava Jevtović, književnik i likovni kritičar. – Poput nadrealnih pesnika – Malarmea, Apolinera, Remboa- koji su iz dubine snevanja, pomoću automatskog pisanja, osvajali kraljevstvo snova, besvestice pijanstva – Filimir gradi ekscentričnu poetiku svojih slika.
Umetnik protiv izolacije
ROĐEN je 1952. u Trsteniku, Miroljub Filipović Filimir je prisutan na domaćoj i stranoj umetničkoj sceni od 1968. godine. Priredio je 62 samostalne izložbe, organizovao brojne hepeninge, performanse i umetničke projekte. Učestvovao je u više od 700 kolektivnih postavki. Nastupao je u Veneciji, Londonu, Pekingu… Autor je međunarodnog umetničkog projekta “Umetnici sveta protiv izolacije čoveka i naroda” koji je započeo u Parizu 1993. Više puta nagrađivan za svoje umetničko stvaralaštvo.
Ako se novije shvatanje slikarstva kod nas i u svetu sve više vrednuje prema čvrsto zasnovanom misaonom i jezičkom konceptu, smatra Zdravko Vučinić, veteran naše likovne kritike, onda delo Miroljuba Filipovića Filimira možemo smatrati značajnim doprinosom tih nastojanja.
– U likovnom pogledu, Filimir svoja bojilišta potkrepljuje promišljenim sukobima linija, poteza i površina, potom, dubokom tonskom gradacijom od tamnih raspona do svetlih polja, koja se, neki put pretvore u naglašene, iskričavo obojene oaze, ili se, kroz neprekinuti ritam oblika slivaju u celovito vizuelno sadejstvo- primećuje Vučinić . – Filimiru je pošlo za rukom da se, poput drugih istinskih stvaralaca, osloni na najbolja iskustva modernog slikarstva i istodobno, porivom povišenog emocionalnog naboja, izbegne ponavljanje ili moguću uniformnost. U njegovom delu se ogleda kompaktnost i originalnost misaonog, tematskog pa i jezičkog iskaza, kojim uverljivo vlada. Njegova poetska vokacija se jasno razaznaje i po neobičnosti koju pokazuje u domenu tajnovitih prostora slike, kojoj naginje svaka prava umetnost.